معلمان در تهران و ۴۴ شهر دیگر در ۲۵ استان ایران در تاریخ ۲۲ مهر ۱۴۰۰ بار دیگر دست به اعتراض سراسری زدند. زنان معلم به طور گسترده در این اعتراضات شرکت داشتند.
در این تجمعات گسترده و هماهنگ معلمان نسبت به وضعیت سخت معیشتی و بی توجهی رژیم نسبت به مطالبات بر حق خود اعتراض کردند.
تجمع معلمان در تهران در مقابل سازمان برنامه و بودجه شکل گرفت. در شهرستان ها اعتراض معلمان در برابر ادارات کل آموزش و پرورش بود.
معلمان در تهران و ۲۵ استان دیگر تأکید کردند تا رسیدن به خواسته های خود از جمله آزادی معلمان زندانی به این تجمعات اعتراضی ادامه خواهند داد.
تجمع گسترده معلمان در تهران و شهرهای دیگر از جمله خرم آباد، ساری، کرمانشاه، بروجرد، خرمشهر، شیراز، پلدختر، اندیمشک، یزد، قزوین، اصفهان، مشهد، اردبیل، مریوان، ملایر، جوانرود، سلسله، همدان، قم، زنجان، بهبهان، سقز، نورآباد ممسنی، اراک، ایلام، شیروان، فریدون کنار، بندر انزلی، الیگودرز، سنندج، اهواز، یاسوج، کرمان، بوشهر، بندرعباس، داراب، تاکستان، بجنورد، ایذه، جلفا، الشتر، کوهدشت، جهرم و تبریز گزارششده است.
در تهران معلمین روی پلاکاردها نوشته بودند: «معلم بیدار است از تبعیض بیزار است»، «نه تسلیم نه سازش، رتبه بندی بدون خواهش»، «معلم داد بزن حقتو فریاد بزن»، «دزدی های نجومی، فلاکت عمومی»، «تا حق خود نگیریم از پا نمی نشینیم».
رژیم علاوه بر مأموران امنیتی مزدوران لباس شخصی خود را نیز برای سرکوب تجمع معلمین بسیج کرد. لباس شخصی ها از گرفتن فیلم و عکس توسط تجمع کنندگان جلوگیری می کردند.
در اهواز نیروی انتظامی به تجمع کنندگانی که در مقابل ساختمان صدا و سیمای حکومتی بودند حمله کرد. نیروی انتظامی اهواز با معلمین درگیر شده و قصد متفرق کردن آنها را داشت.
نیروی انتظامی در کرمان اقدام به دستگیری برخی از فرهنگیان نمود، اما طرح سرکوبگرانه شان به شکست انجامید. معلمین در این شهر تجمع اعتراضی خود را برگزار کردند.
معلمان شریف ایران این را به خوبی می دانند که تنها راه برای احقاق حقوق همه اقشار قیام برای سرنگونی رژیم است.